ندای قم / مهدی مقاری/ روزنامه نگار
در محرم و صفر احساسات و عواطف مردم به گونه ای برانگیخته می گردد که به واسطه آن بسیاری از مشکلات و معضلات آنان رو به فراموشی رفته و به خاموشی می گرایند، فقط کافی است، این برانگیختگی در مسیری مشخص و با پایانی معلوم و هدف دار، متصور شده و چگونگی رسیدن به نقطه پایانش، آشکار و معلوم باشد.
تبیین حرکت و قیام امام حسین(ع) و کاروان ایشان در موضوع عاشورا و کربلا و چگونگی روایت بی نقص و کامل این واقعه موثر تاریخی می تواند به نحو وگونه ای بسیار هدفمند، جامعه را در مسیری قرار دهد که مدینه فاضله، در پایان آن راه منتظر مردم باشد.
امام حسین(ع) قربانی و شهید احیا و زنده ماندن دین مبین و یادگار بزرگ نبی مکرم اسلام است که در پی تحقق اسلام ناب محمدی، خود و خاندان با عظمت خویش را به قتلگاه کشاند تا همه برای اعصار مختلف بدانند که حرکت در مسیر دین و دینداری هزینه می خواهد که این امام همام با تمام ظرفیت خود یعنی اهل و عیال و خویشتن، ثابت قدم، استوار و حتی بدون لحظه ای درنگ و پشیمانی در این راه پرمخاطره قدم گذارد و برای همیشه تاریخ نامی جاودان و مانا از خود بر جای نهاد و مورد غبطه مردم همه دوران ها واقع شد.
در زمان امامت این فرزند بزرگوار پیامبر اسلام، عده ای کج فهم، دین را نه نفع و سود خود تفسیر کرده و با کنار نهادن و پشت پا زدن به قضیه و اصل مهم روی داده در برکه غدیر خم، با داعیه رهبری امت اسلام و با زرق و برق سکه و مناصب حکومتی، چشم کم سوی برخی را کور کرده و اهداف پلید خود که همان تضعیف اسلام و خوراندن، افکار نامأنوس و کثیف خود به نام مردم و بهره بردن از سادگی مردم و ساده لوحی ایشان بود را در قالبی نو و مورد پسند کوردلان، در جامعه رواج داده و برای هدفی پوچ، یارگیری کردند و نتیجه آن، بر سرنیزه نهادن فرزند رسول خدا و تاراج خاندان پاک ایشان بود که لکه ننگی شد برای همه دوران که باید تلاش کرد تا این اتفاق تلخ تاریخی در عصر و زمان ما تکرار نگردد، چرا که کوفیان بدسرشت همیشه و در هر مکانی هستند.
بهره مندی از منابر و قدرت بالای حرکات عظیم و انسان دوستانه مردم در این دو ماه محرم و صفر فرصت مناسبی برای هم افزایی و همگرایی جامعه به سوی سعادت و رها شدن از بند خودساخته ای است که متاسفانه به منجر به واگرایی شده که باید قدر دانست و در این راه حرکتی، موثر از خود به یادگار گذاشته و نقشی ماندگار و قابل توجه به نمایش گذارد و جامعه را به سمت و سوی وحدت و اجماع گسیل نمود و رهنمون ساخت.
این که امام خمینی(ره) طی بیاناتی فرموده اند: « محرم و صفر را زنده نگهدارید که ما هرچه داریم از این محرم و صفر است. » سخنی در مقام و تکریم منزلت و درک اهمیت این ایام است که برای نمونه می شود به راهپیمایی های بزرگ سال ۱۳۵۷ اشاره کرد که همگی آن ها در این دو ماه رخ داده و برگزار شدند.
نمونه دیگر آن، خیزش عظیم مردم پیشوا و مناطق همجوار در نیمه خرداد سال ۱۳۴۲ است که دقیقا در ۱۲ محرم همان سال و پس از برگزاری آئین سنتی و تعزیه بنی اسد در حرم مطهر حضرت جعفربن موسی الکاظم(ع) و عزاداری برای امام حسین(ع) و یارانش، برای رهایی امام خمینی(ره) از بند اسارت رژیم پهلوی انجام شد که با سرکوب عوامل شاهنشاهی مواجه گشت ولی در زمستان ۱۵ سال بعد یعنی در بهمن ۱۳۵۷ منجر به پیروزی مردم ایران بر طاغوت منحوس ۲۵۰۰ ساله شد.
عاشورا، سراسر مدرسه است و شاگردان این مکتب، همیشه منتظر ندا و فرمان استاد خود هستند، قیام امام حسین(ع) در سال ۶۱ هجری، به همه ما درس، عبرت و پندهایی می دهد که توکل و تسلیم بر امر خداوند متعال، پایبندی و اهتمام بر اقامه نماز، انگیزه برای عمل به تکلیف الهی، اخلاص داشتن، صلابت و اقتدار، ایثارگر، صابر، شکیبا، آزادمرد، آمر به معروف و ناهی از منکر، ظلم ستیز و مدافع مظلوم، حافظ عفت و پاسدار حجاب بودن، پرهیز از نژادپرستی، التزام به اصول والای انسانی و اخلاقی، دارا بودن ادب و متانت، توانا بودن وداشتن عزت نفس، از جمله آموزه های مانایی است که از مکتب امام حسین(ع) در روز عاشورا می توان به عنوان توشه دو ماه محرم و صفر دریافت کرده و به کار گرفت.
