ندای قم / یادداشت / محمد خامه یار/ فعال فرهنگی و اجتماعی ،اعتکاف خاطرات تلخ و شیرین فراوانی دارد که گاه به چشم نمی‌آید اما برای همیشه ماندگار خواهد بود. تلخی آن به دلایل متعددی است که گاه اشک آدم را درمی‌آورد؛ مثل آن صحنه‌ای که در ورودی مسجد امام صادق(ع) در قم دیدم که دختر پانزده ساله‌ای از نام نویسی جا مانده بود. پس از چهار ساعت انتظار و گریه در آن هوای سرد، چاره‌ای جز بازگشت به خانه را نداشت.
خاطره تلخ پذیرش سیل مشتاقان, عدم آمادگی بسیاری از مساجد به دلیل نداشتن زیرساخت‌های لازم. همراه نبودن هیات امنا و گاه امام جماعت، عدم برخورداری مسجد از سرویس بهداشتی کافی و یا نامناسب بودن مکان مسجد در کوچه‌های تنگ و باریک. ایمنی نبودن مسجد. نداشتن تاسیسات لازم و رخ دادن برخی حوادث مثل گاز گرفتگی و … است.
این گفتار تلخ است که گفته شود برخی از مشتاقان اعتکاف به دلیل اینکه فضای مسجد ایجاب نمی‌کند و مومنان از نماز جماعت محروم می‌مانند، از انجام این سنت حسنه جا بمانند. اعتکاف عنصر مهم خودسازی و تمدن‌سازی است، شعار نیست، بلکه شعور است. فردسازی است و جامعه را به سوی معنویت سوق می‌دهد و باید بیش از این به آن بها داد.
حضور دهه هشتادی‌ها در اعتکاف امسال بیش از گذشته خودنمایی می‌کند که از دیگر جلوه‌های زیبا و شیرین این سنت الهی و معنوی است.
اکنون مساجد گوشه و کنار شهرهای دور و نزدیک میزیان صدها هزار جوانان و مردم متدین، مومن و متین است که با تعبد و شب زنده‌داری، عبودیت و مناجات رزق و روزی مردم جامعه را از درگاه ایزد متعال آرزو می‌کنند.
اعتکاف فرصت مناسبی برای ترویج ارزش‌ها و نهادینه کردن آن در جامعه است. باید برگ‌ها زرین زندگی بسیاری از شهدای امنیت، شهدای ترور، شهدای مدافع حرم را در روزهای اعتکاف جست.
حضور طلاب چهل کشور جهان در میان معتکفان یکی از مساجد کشور، شکوه این این سنت حسنه را دو چندان کرده است.
