ندای قم / یادداشت / محمد خامه‌یار؛ همزمان با سالروز رحلت حضرت فاطمه معصومه(س) توفیق زیارت آن حضرت را از دست ندادم و از برنامه‌های متنوع حرم در هر لحظه آن، بهرمند شدم و نایب‌اازیاره دوستان خوبم بودم، گرچه شب گذشته به دلیل ترافیک سنگین اطراف حرم و عدم وجود مکانی برای استفاده از پارکینگ نتوانستم راهی حرم شوم و پس از ساعتی سرگردانی در خیابان‌های اطراف حرم به منزل بازگشتم، شرایط جسمانی‌ام طوری نبود بتوانم مسیر طولانی را با پای پیاده طی کنم. اما به حال این همه زایر که از راه دور و نزدیک خود را به قم و حرم رسانده بودند، غبطه خوردم.
روز رحلت حضرت به خود گفتم همه زندگی ما در سایه وجود پر برکت آن حضرت است و امکان ندارد از فیض زیارت محروم شوم. گر چه بسیاری از قمی‌ها به زائران حضرت احترام کردند و عرصه را برای آنان نگه داشتند تا مکانی را اشغال نکنند و مهمان‌نوازی خود را نشان دهند. خیلی‌ها هم موکب به پا کردند و به زائران خدمت کردند. طوبی لهم.
بگذرم، امروز ترافیک اطراف حرم برای من که با مسیرها آشنا بودم، زیاد کلافه کننده بود، شلوغی، سرگردانی مسافران، عدم وجود اکیپ‌های راهنمای زائران در مکان‌های مشخص, برایم بیش از مسافران آزار دهنده بود،
آیا اجر و قرب زائران حضرت معصومه(س) کمتر از اجر و قرب مسافران نوروزی است؟ ما قمی‌ها به مهمان‌نوازی شهره‌ایم، در تاریخ این شهر و این دیار نام موسی بن خزرج اشعری همچنان می‌درخشد، ما در صحنه‌های مختلف پذیرای میلیون‌ها زائر بوده‌ایم، در بهمن ۵۷ روزهای قبل از ورود امام خمینی به میهن اسلامی, قمی‌ها در حسینیه‌ها، مساجد، تکایا، خانه‌ها پذبرای میلیون‌ها جمعیت از نقاط مختلف کشور عازم بودند. ایام ورود امام به قم را فراموش نکردیم، هر روز فیضیه و اطراف آن مملو از جمعیتی می‌شد که برای زیارت ایشان به قم می‌آمدند و در این شهر اقامت داشتند. چهاردهم خرداد رحلت امام و سال‌های بعد از آن هم قصه به همین شکل بود. ما مراسم تشییع میلیونی مرحوم آیت‌الله العظمی گلپایگانی، آیت‌الله العظمی بهجت و دیگر اعاظم را فراموش نکردیم و مردم چه کاروان‌هایی را در مساجد و حسینیه‌ها و تکایا و منازل جای دادند. حالا چه شده است که در سالروز رحلت جانسوز اخت الرضا، حضرت معصومه(س) با وجود پیشرفت این شهر این همه کم لطفی را شاهدیم, قصه‌ای مثل نیمه شعبان. در رسانه ملی و رادیو و تلویزیون در ده‌ها برنامه از رحلت حضرت معصومه(س) و فضیلت زیارت آن حضرت سخن می‌گویبم و مردم را ترغیب به حضور در زیارت می‌کنیم اما آن‌چنان که باید به فکر مسایل زیرساختی و تمهیدات لازم نیستیم! چرا از ظرفیت گروه‌های مردمی در این موضوع آن‌طور که باید استفاده نکردیم؟
حضور میلیونی مردم در چند روز گذشته در این شهر موجب افتخار ما قمی‌ها است اما آیا رسم مهمان‌نوازی مسئولان این‌طور باید باشد؟
شگفت‌زده بودم برای خواندن دو رکعت نماز بعد از زیارت به دنبال مکان بودم، به قول معروف حرم و شبستان‌های مسجد اعظم، جای سوزن انداختن نبود و این همه جمعیت نماز ظهر و عصر را به فرادای خواندند و از جماعت محروم شدند، چرا که امروز نماز جمعه در مصلی برگزار می‌شدند!!
برخی از زائران آدرس مصلی را می‌پرسیدند.
