ندای قم / روح الله کرمانی ؛ مرداد ماه و روز خبرنگار دیگری فرارسید، این سومین سالی است که ما استاد و بزرگ خود دکتر حسین عبداللهی را در بین خود نداریم ولی نام و یاد ایشان همواره همراه ماست و اگر اینطور نبود در فراغ آن عزیز سفر کرده ادامه فعالیت و انتشار روزنامه ایمان مسیر نبود.
داشتن«دردآگاهی» و دانستن«درک از آگاهی»دو خصیصه حرفه ای مرحوم عبداللهی بود که او را از سایر صاحبان عادی رسانه متمایز میکرد، جستاری مجمل بر مشق و مشی رسانه ای حسین عبداللهی، مصدق این مهم است که وی بیش و پیش از آنکه «سردبیر» گردد «سردلیر» گشته بود.«کنش بر معیار عدل» آن هم در حوزه حساس و وسیع رسانه که در مسیر سخت آن انواع مطامع لغزش آفرین، گسترده است، از او یک «عنصر رسانه ای متعادل ومتعالی ساخته بودبی تردید «درس تغییر» آن آموزگار به نیکی می تواند شاخص شایسته ای برای حرکت عاقلانه و عادلانه در طریق خطیر و پرخطر«اطلاع یابی و اطلاع رسانی» صحیح و صریح و سریع باشد.
شجاع و بی باک بود و پس از تشخیص حقیقت و راه صحیح رسیدن را طی می کرد و در این مسیر از اینکه هزینه ای مادی و غیرمادی بر آن تحمیل شود نمی ترسیدمهرورزی و مردم دوستی او کانالیزه نبود و عامه مردم را شامل می‌شددر فضایی که به ندرت یک فرایند بدون داد و ستد و خارج از چارچوب معامله صورت می‌گیرد دکتر عبداللهی بدون اغراق از نوادر پاکهای این حرفه بوددر کارش نوعی عیاری نهفته بود، بر خلاف اخلاق جاری در بخش‌های زیادی از جامعه که باید با آن‌ها که امروز روزشان است گذراند.
او یک اصلاح طلب بود؛ اما یک اصلاح طلب واقعی که قلبش برای مردم و شهر و کشورش می تپید، او هیچگاه از جایگاه اعتدال و ارزش های انقلاب عدول نکرد و به چهارچوبی که به آن باور داشت تا آخرین روز حیات خود پایبند ماند.
گریز از انتساب یا سلب خصلتی بدون معیارهای به افراد از ماورا تا مادون آن خصلت، برای نقد یا تمجید معیارهایی داشت برای تشخیص اندازه انسان‌ها، کسی را بیش از اندازه دست بالا نمی‌برد و کسی را از اندازه‌اش پایین نمی‌آورد حفظ حقوق جمعی و جایگاه افراد در جامعه را جز وظایف مهم خبرنگار است غلو و یا تحقیر جایگاه افراد مخصوص نخبگان و پیشکسوتان علاوه بر اینکه خیانت ملی و تاریخی است، ضربه به شخص مورد سنجش هم می‌باشد
دکتر عبداللهی از نوع مسعود ترین نوع زندگی خبرنگاری را داشت او از دو خصلت«علم و شرف» را در این حرفه بهره‌مند بود. استاد عبداللهی هیچ گاه قلم خود را نفروخت و در سطح استانی و ملی در بزنگاه های مختلف به وظایف ذاتی خود که همان خیر و صلاح مردم بود عمل کرد و فشارها، بی اخلاقی ها و حسادت ها نتوانست مانع رسالت ایشان شود.
استاد عبداللهی با توانایی و جایگاه و ارتباطات گسترده ای که در سطح اول کشور با مقامات و مسئولین درجه اول کشوری داشت می توانست برای خود جایگاه و پست و مقامی دست و پا کند و به سخنی عامیانه پشت خود را ببندد اما؛ حسین عبداللهی اهل این ارتباطات و رابطه های جناحی و سیاسی برای کسب جاه و مقام و مال و منال دنیا نبود؛ و این رویه را تا آخرین لحظات عمر کوتاه اما با برکت خود ادامه داد و به آن پایبند بود.
امیدوارم بتوانم راه و روش ایشان را که همانا حرکت در مسیر خواسته مردم بود ادامه دهیم و بتوانیم در راستای گره گشایی از زندگی مردم قلم بزنیم.
