آیه سی‌ام سوره مبارکه روم از آیاتی است که در زمینه فطرت و مبانی فطری و نیز معنا و محتویات آن همیشه مورد بحث و بررسی مفسران و متفکران و کسانی همچون استاد شهید مرتضی مطهری بوده است و این بزرگان در این زمینه به صورت مبسوط مباحثی مطرح کرده اند.
جان مایه آیه مذکور آن است که دین و آموزه های دینی ریشه در فطرت دارند. به عبارت دیگر بر اساس آیه مذکور خداوند ذات انسان و فطرت آدمی را به گونه‌ای سرشته است که از فضایل اخلاقی لذت می‌برد و از پلیدی‌ها و پلشتی‌ها متنفر است. هیچکس را پیدا نمی‌کنید که از راستی و درستی و سخاوت و شجاعت و مهربانی و سایر صفات نیکو متنفر باشد و نیز کسی را پیدا نمی‌کنید که ذاتاً از بدی و دروغگویی وبخل و خساست و امثال اینها خوشش بیاید.
این نکته به دین و مذهب و به دین داران و بی دینان نیز ارتباطی ندارد بلکه خداوند ذات و فطرت انسان‌ها اینگونه سرشته شده است.
البته ممکن است فطرت انسان بر اساس عواملی همچون ارتکاب گناه دچار برخی سردی ها بشود که از آن به نکول فطرت تعبیر می شود ولی فطرت هرگز از بین نمی رود و به همین دلیل است که اندیشمندانی مثل ویلیام جیمز در زمینه نقش دین در زنگی انسان آثار قابل توجهی از خود به یادگار گذاشته اند از جمله کتاب دین و روان از همین نویسنده با ترجمه مهدی قائنی.
امام علی علیه السلام معیار فطرت است با بررسی ویژگی‌های امیر مومنان ملاحظه می‌کنیم که وجود آن حضرت و ویژگی‌های این مرد بزرگ تمام شاکله و فطرت و سرشت آدمی را احاطه کرده و اصولاً خداوند محبت به ایشان را با فطرت و ذات انسان‌ها سرشته است و این رویکرد مختص شیعیان و مسلمانان نیست چنان که برخی عالمان مثل جرج جرداق مسیحی آثار ارزشمندی در فضایل آن حضرت نوشته آند. نکته مذکور ما را به این وادی راه می برد که علی معیار فطرت بلکه خود ،فطرت مسلم و مجسم خورشیدی است که هرگز در قلب آدمیان به غروب نمی نشیند.
این نکته را داشته باشید تا به اصل مطلب بپردازیم:بیست و یکم ماه مبارک رمضان امسال مصادف بود با روز سیزدهم فروردین یا سیزده بدر. قبل از هر چیز باید گفت که مراسم نوروز و سیزده بدر و مراسمی از این دست که در میان مردم نوعی عرف پسندیده تلقی شده است( البته به غیر از برخی حواشی آنها) با مبانی دینی منافاتی ندارند ولی انتظار بسیاری از متدینان این بود که مردم ما در روز سیزده فروردین به دلیل تقارن با ۲۱ ماه مبارک رمضان سالروز شهادت امام علی (ع) حرمت ایشان را نگه دارند و به باغ و بوستان و تفرج گاه ها نروند و بلکه با نپرداختن به این موارد حرمت شهادت مولای متقیان را پاس دارند. حال سوال مشخص آن است که آیا این حرمت حفظ شد؟ پاسخ با کمال خوشبختی مثبت است.
نگاهی به رونق اندک تفرج گاه ها و بوستان‌ها و پارکها در این روز نشان داد که مردم حرمت شهادت علی علیه السلام را که خود فطرت مسلم و مجسم است بر بیرون رفتن از منزل و گشت و گذار و تفریح برتری دادند و در حقیقت نشان دادند که نزد ملت خوب ما دین و مبانی دینی و فطرت و مبانی فطری و از جمله مولای متقیان بر هر عرفی هرچند پسندیده ارجحیت دارد و لذا حرمت امام علی علیه السلام را بر سیزده بدر برتری دادندواین رویکرد سرمایه بزرگی برای ملت ایران و برای حاکمیت جمهوری اسلامی است که آن را باید پاس داشت.
