ندای قم / محمد رحمتی ؛سال گذشته در چنین روزهایی انتخابات هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر قم درگیر حواشی سنگین بود. پس از جدا شدن حسین اسلامی، رئیس اسبق شورای شهر و ورود حسن طلایی، احتمال ایجاد تغییرات اساسی در هیئت رئیسه زیاد شده بود.
گروه شش نفره معروف آن روزها یعنی آقایان محمود مسگری، حسین صابری، مصطفی ملایی، مرتضی استقامت، محمدحسین دهناد و معصومه آمره تقریبا مطمئن بودند برای حضور در هیئت رئیسه اقبالی ندارند و همین موضوع سیب شد قبل از برگزاری انتخابات هیئت رئیسه حرف و حدیث ها واختلافات گروهی در شورای شهر بالا بگیرد.
این روند در روز انتخابات هیئت رئیسه شورای شهر قم خود را به شکل غیبت هر شش عضو نشان داد. غیبتی هماهنگ با تلفن های خاموش برای از حدنصاب انداختن جلسه رسمی رای گیری و فشار بیشتر به منظور از دست ندادن کرسی های هیئت رئیسه!
کار به جایی رسید که با همکاری رسانه های در اختیار، لغت آبستراکسیون را برای این کار خود انتخاب کرده و آن را امری قانونی برای از حدنصاب انداختن عمدی جلسه رای گیری قلمداد کردند. دامنه اختلافات آنقدر ادامه دار شد که جلسه ای رسمی با حضور نمایندگان قم در مجلس شورای اسلامی و اعضای شورای اسلامی شهر برگزار و در آن جلسه از سوی نمایندگان توصیه به کنار گذاشتن اختلافات شد. پیغام های متعدد بزرگان شهر و مسئولان بلندپایه نیز برقرار بود تا این اختلاف در انتخابات هیئت رئیسه کنار گذاشته شده و یک انتخابات منطقی با احترام به اکثریت آرا برگزار شود.
واقعیت این است که مع الأسف در طول این یک سال هیچ گاه اوضاع به حالت عادی بازنگشت. از جلسات پرتنش که با جنجال و .. برخی اعضای آبستراکسیون در فضای مجازی وایرال می شد تا دیدارهای رسمی با بزرگانی مانند ائمه جمعه که به صورت دو گروهی برگزار میشد. در حالیکه اکثریت گروه شش نفره در هیچ یک از برنامه های گروهی شورا شرکت نکرده و همه چیز نشان از دو دستگی در ترکیب شورای شهر قم داشت.
متاسفانه در طول یکسال گذشته شاهد بداخلاقی های بودیم؛ از داد و فریاد ها گرفته تا توهین و بی احترامی به شهردار محترم و انتشار اخبار جلسات غیرعلنی.
اما در واپسین روزهای سال سوم شورا روح الله امراللهی، عضو گروه هفت نفره سابق ، جبهه خود را تغییر داد و به یکباره به شش تایی ها پیوست، اما رفتار ۶ عضو باقی مانده دیگر شورا درس آموز و قابل تحسین است.
در انتخابات اخیر هیئت رئیسه شورای شهر قم نه خبری از آبستراکسیون بود نه برای برگزاری یک جلسه منطقی نیاز بود تا نمایندگان و بزرگترهای شهر ورود پیدا کنند و نه خبری از داد و قال و اختلال در جلسات رسمی شورا !
کسانی که در سالهای گذشته همه دغدغه شان رسیدگی به امور مردم و خدمت جهادی بوده است رفتار اخلاق مدارانه متفاوتی داشتند.
محسن محرری، حسن طلایی، ماشاءالله سعادتمند، مجتبی سبحانی، نرجس نیازمند و مجید اخوان که حتی اکثر کرسی های کمیسیون های تخصصی از آنها سلب شد، با متانت و آرامش کامل به رای اکثریت احترام گذاشته و هیئت رئیسه جدید را پذیرفتند.
اینکه روح اله امراللهی در انتخابات اخیر خود برای کسب کرسی ریاست شورا ،رفقای سابقش را دور زد، موضوع قابل تاملی است که در آینده میتوان برای فهم بهتر شرایط فکری و ذهنی برخی اعضای شورای شهر قم به آن پرداخته و آن را تحلیل کرد اما نقطه عطف این ماجرا تفاوت در رفتار افراد و ظرفیت آنان در کسب یا از دست دادن صندلی های قدرت است.
شهروندان قمی با چشمان باز دیدند که چه کسانی زمان از دست دادن کرسی های قدرت با خشم و لجبازی و سر و صدا، آبروی قم را برای خود هزینه کردند و چه کسانی با تفکر شورایی کنار نشستند تا گروه پیروز بر صندلی های خود نشسته و بدون باز کردن پای اغیار به معادلات مدیریت شهری، کار خود را پیش بگیرند.
توجه به همین تفاوت های با ظاهر کوچک در رفتار موقع برد و باخت سیاسی میتواند نشانه های خوبی از نیات افراد باشد. از اینجا میتوان فهمید چه کسانی شهر و ارکان آن و منافع عمومی را فدای منفعت شخصی میکنند و کدام افراد خود را فدایی شهر حرم اهل بیت(علیهم السلام) و منافعش میدانند و حاضر نیستند امور شهر را برای اثبات خود قفل کنند. اگر از همین نشانه های نسبتا کوچک به نتایج بعدی نرسیم، شاید روزی برای فهم ضرر و زیانی که متوجه منافع شهر قم شد ، بسیار دیر باشد.
