ندای قم / رضا ملکی ؛نوشتن در خصوص سفر آسمانی دوستان فوتبالی گذشته برایم سخت و دردناک است، عزیزان دوست داشتنی که سالها در مستطیل سبز درخشیدند و با بازی‌های خوبشان یاد خود را در اذهان به نیکی به یادگار گذاشتند .
مدتها بود که شادروان محمد خورشید پور در بستر بیماری بود ،مهدی مطهری بازیکن گرانقدر و ارزشی فوتبال ولایت که فامیل و رفیق فابریک محمد بود او را سر تمرین تیم هلال احمر و یاران می‌آورد در حالیکه پوست و استخوانی بیش از او نمانده بود و او را وادار می‌کرد که در کنار زمین جمن را ه برود و تنی تکان دهد .
زندگی محمد در بهار 1341 آغاز شد و در 5 بهمن 1402 پایان یافت زندگی با شکوهی که در خاطرات آغازین روزهای زندگی چهره سیاه و خوزستانی او نمایان بود و خونگرمی ستودنی اش و خود جوش بودنش او را از سایرین ممتاز می‌کرد .حنجره طلایی او از کودکی برای خواندن سوره های زیبای قرآن شکل گرفت که بعدها به مداحی کشیده شد تا صدای گرمش در محفل‌های مختلف در مدح و مرثیه امامان معصوم علیها سلام باعث افتخار باشد.
دنیای فوتبال و توپ جادویی محمد را از همان ابتدا شیفته خود کرد در نوجوانی به تیم خوب هنگ پیوست در تیم منتخب آموزشگاهها فیکس شد و در تیم‌های نوجوانان و جوانان منتخب خود درخشید افتخار هم بازی بودن با محمد را در سال‌های قبل از انقلاب داشتم .جنگ تحمیلی باعث شد عباس رحمانی ، من و محمد عزیز که به تیم ملی دعوت شده بودیم از بزگترین شانس زندگیمان دور شویم . تیم منتخب بسیج اوج افتخار بازی‌های محمد بود که مقام اولی کشور به تیم بسیج قم رسید تا محمد در کنار سایر بازیکنان خوب قمی کاپ قهرمانی را بالای سر ببرد
روزهای پایانی زندگی برایش سخت گذشت دو دختر و دو پسر گرانقدرش در کنار همسر مهربانش عاشقانه وپروانه وار بدورش چرخیدند و پدر را تر وخشک کردند اما آخرین نفسهای محمد در 5 بهمن متوقف شد و خورشید زندگیش غروب کرد و قطعه31 بهشت معصومه خانه ابدی او در نظر گرفته شد تا فوتبال قم یکی دیگر از خوبان خود را از دست بدهد .یادش گرامی و روحش شاد
