روزها و شب‌های دلتنگی ما که نه، بلکه لحظه به لحظه آن پایانی ندارد. ما که شما را خوب شناخته بودیم، مرد میدان عمل بودید که به شما اعتقادی راسخ داشتیم. ما که شما را برای خود انتخاب کرده بودیم. ما که شما را برای آرامش خود برگزیده بودیم. شما که امین این ملت بودید. شما که سکاندار عرصه خدمات شدید و به شما عشق وافر داشتیم. شما که در روزهای سخت و نفس‌گیر همراه مردم شدید، شب از روز نمی‌شناختید و برای شما گرما و سرما فرقی نداشت و خدمت به مردم تعطیلی و غیرتعطیلی نمی‌شناخت. ما که در حوادث تلخ، در سیل و زلزله، در کنار ویرانه‌ها، در روستاهای محروم و دور افتاده و مردمان رنج‌دیده، در کپرها و کنار چهره‌های آفتاب خورده و سوخته، کنار مردم مصیبت‌دیده فلسطین و آوارگان سرزمین‌های اشغالی در جنگ غزه و کنار نیروهای سرافراز مقاومت، در آفریقا و اروپا، در میان تحریم دشمنان، دیده بودیم در میان نامردی و نامهربانی برخی نامردان روزگار با شما خو گرفته بودیم. ما که همه جا با شما دل‌بسته بودیم.
ما که می‌دانستیم رئیسی شخص نیست او هم مکتب است در زمینه‌های مختلف. در علم و عمل. در خدمت به مردم. تعهد و صداقت، در مدیریت و اخلاص در عمل، در ولایتمداری و طاعت‌پذیری از پیر میکده.
پس چی شد ما را تنها گذاشتید و رفتید؟
حالا خوب شد رفتید و دل ما را شکستید؟
حالا خوب شد اشک ما را جاری کردید و رفتید؟
حالا خوب شد بی‌قراری ما را دیدید و رفتید؟
حالا خوب شد آن شب ما را چشم انتظار گذاشتید. نگران بودیم. داشتیم صبرمان را از دست می‌دادیم. گم‌شده‌ای داشتیم، از خواب و خوراک افتادیم و شما جایی پر پرواز گرفتید که هیچ فکر آن‌جا را نکرده بودیم.
شما مزد جهاد را گرفتید و رفتید, پس سهم اشک و گریه و ناله ما در خلوت‌مان در میان انبوه تشییع‌ها در تبرک جستن شانه‌ها به تابوت شما چی؟
شما دیده بودید در هر کوی و برزن که قدم می‌گذاشتید همه به حضور سبزتان مفتخر بودیم. هرجا بودید این‌طور بود، حتی خارج از مرزهای جغرافیایی. ما جمعیت فراوان را در هند، پاکستان، افغانستان، عراق، ترکیه، روسیه و اروپا و آفریقا را دیدیم که در سوگ شما گریستند.
شما خستگی را خسته کرده بودید که عرش‌نشین شدید. شما دل از این جهان بریده بودید و می‌خواستید به وجه‌الله نظر کنید که ما را با خود نبردید. شما می‌خواستید در جنت‌الماوی ساکن شوید. شما سوختید اما بدانید ساختن کار ما نیست ما دلتنگ شماییم!
ما دلتنگیم، دلتنگ صداقت و راستی و درستی شما. ما دلتنگیم.حادثه آن شب دل ما را سوزاند هرچند شما عرش‌نشین شده باشید. دست ما را بگیرید ما دل‌شکسته‌ایم اما یقین داشته باشید ما سرباز نظام و رهبری آن خواهیم ماند. حضور ما در میان آن توفان جمعیت دلیل ایستادگی ما است.
✍️ محمد خامه‌یار
۵ خرداد ۱۴۰۳
