یک نخبه علمی معلول قمی با بیان اینکه جامعه ما برای معلولین تحصیلکرده ارزشی قائل نیست، اظهارکرد: هنگامی که سازمان بهزیستی برای افراد معلول که انتظاراتی از آن دارند کار خاصی انجام نمی‌دهد، نمی‌توان از سایر ارگان‌ها انتظار بهتری داشت.
به گزارش ندای قم ، معلولین کسانی هستند که برای انجام کارهای روزانه خود نیاز به کمک دیگران دارند اما بسیاری از این افراد به انسان هایی که از نظر جسمی سالم هستند درس امید و پشتکار می دهند که باید از آنها یاد گرفت و به چشم یک فرد ناتوان به آنها نگاه نکرد زیرا توانا بودن و توانا بودن فقط در تحرکات جسمانی خلاصه نمی‌شود و بسیاری از معلولین از افراد عادی نیز موفق تر هستند.
باید بدانیم که این افراد مسئول این نقض نیستند و نباید از داشتن یک زندگی عادی در جامعه محروم شوند بلکه جامعه و دولت مسئول است تا شرایط را به گونه‌ای فراهم کند که این افراد به صورت عادی به زندگی خود بپردازند و کوچکترین کارها برایشان تبدیل به معضلی بزرگ نشود افراد معلول نیز مانند سایر افراد جامعه نیازهایی دارند که علی رغم محدودیت های حسی حرکتی باید از امکانات اجتماعی و رفاهی برخوردار باشند.
چرا که این افراد حق بهره مندی از خدمات آموزشی و پرورشی بهداشت و درمان مسکن و اشتغال امکانات تفریحی و غیره را دارند و کسی نمی تواند آنها را از حق مسلم ای که دارند محروم کند توانایی ها و دستاوردهای معلولین باید توسط جامعه درج شود و مردم با افزایش آگاهی خود بپذیرند و معلولین تفاوتی با سایر افراد جامعه ندارند و حق زندگی آسان چگونه حس ترحم و سنگینی نگاه های قضاوت گر را دارند.
در همین راستا با یک دانشجوی فعال ولی معلول به گفتگو پرداختیم تا بیشتر در جریان مشکلات جامعه معلولین قرار بگیریم.
صفی اله دماوندی معلول جسمی حرکتی مادرزادی و دانشجوی نخبه مرکز علمی کاربردی جهاددانشگاهی قم در گفت و گو با ایسنا قم، درخصوص فعالیت‌های تحصیلی خود عنوان کرد: پس از اتمام تحصیل در رشته معماری، اکنون درحال تحصیل در رشته گرافیک هستم و به آن علاقه بسیاری دارم و می‌خواهم از چهره‌های ماندگار در این زمینه بشوم.
وی درخصوص نگاه جامعه به معلولین افزود: نگاه جامعه به معلولین بسیار سرد است و اکثر اماکن دولتی نه تنها باری از روی دوش معلولین برنمی‌دارند بلکه کاری می‌کنند تا آسیب‌های روحی آنان بیشتر شود.
دماوندی با بیان اینکه جامعه ما برای معلولین تحصیلکرده هیچ ارزشی قائل نیست، توضیح داد: هنگامی که سازمان بهزیستی برای افراد معلول که انتظاراتی از آن دارند هیچ کار خاصی انجام نمی‌دهد، نمی‌توان از سایر ارگان‌ها انتظار بهتری داشت.
وی کیفیت اجرای قوانین برای معلولین را صفر دانست و ادامه داد: قوانینی که خود جامعه برای حمایت برای معلولین نوشته شده را اجرا نمی‌کنند و بعد به همین دلیل دوباره برای همان قوانین اجرا نشده تبصره ماده تعیین می‌کنند. معلول جسمی حرکتی تصریح کرد: در اصناف و اماکن مختلف از جمله بانک‌ها، شهرداری، اداره‌ها، دانشگاه‌ها، خیابان‌ها و غیره برای افراد معلول رمپ و جایگاه متناسب با وضعیت آنها وجود ندارد و به همین دلیل اکثرا معلولین ویلچری مجبور می‌شوند از مسیرهای ماشین رو عبور کنند که این کار نیز خطرناک است؛ بنابراین بایستی شرایط برای این افراد مناسب سازی شود.
وی افزود: در دانشگاه‌ها نیز وضعیت برای معلولین دانشجو دشوار است و این اماکن رمپ‌ها و آسانسورهای مناسب ندارند و به طور کلی فضای خوب و راحتی برای تحصیل افراد معلول وجود ندارد.
دماوندی اظهار کرد: تمام خواسته ما از جامعه این است چیزی را که خود قانون برای افراد معلول تعریف کرده را اجرا و مطابق آن رفتار کنند، ولی متاسفانه در ارگان‌ها و ادارات اشتغال معلولین را نمی‌پذیرند درحالی که باید قانون سه درصد معلولین اجرایی شود، چراکه معلولین و توانمند و تحصیلکرده در جامعه کم نیست و فقط نیاز به حمایت دارند.
اینکه شهر قم شهر مناسبی برای معلولین هست یا نیست را نباید از زبان آنها شنید. باید مسئولان ومردمی که به سادگی از کنار این اشراف امت می گذرند یک روز روی یک ویلچر بنشینند و عصا دست بگیرند و چشم هایشان را با چشم بند ببندند و به بانک و اداره و مدرسه و دانشگاه بروند تا ببینند که اصلا می توانند خود را از یک خیابان به یک خیابان مجاور برسانند یا خیر؟!
اگر مسئولان شهر با این چشم های بسته در خیابان عبور کنند متوجه می شوند که یک نفر که به خواست خدا یا هر اتفاق دیگری مثل آنها چشم بینا یا پای رونده ندارد چگونه باید از این موانع سخت شهری عبور کند تا به مقصد خود برسد و آیا اگر به مقصد رسید چه خدماتی در انتظار آنها است. چه روی باز و دستور العمل تسهیلگری برای این عزیزان مهیا است تا آنها از آنچه در آن حق و سهم ذاتی و ریشه ای دارند استفاده کنند.
آیا قوانین مرتبط به استخدام معلولان در کشور به خوبی اجرا می شود؟ اینکه بسیاری از معلولان از سال گذشته در گفتگو با ایسنا از عدم اجرای این قانون و مشکلات عظیم معیشتی رنج می برند نشانه خوبی نیست. اینکه معلولان ما به دلیل اینکه با ضعف های جسمی روبرو هستند دچار مظلومیت های مضاعف هم می شوند خبر اسفباری است.
زندگی زمانی برای اهل شهر شیرین می‌شود که همه اهالی شهر از زندگی و زیست در این شهر رضایت داشته باشند. مشکلات عبوری و حرکتی در شهر، مشکلات استخدامی، مشکلات حمایتی، مشکلات معیشتی و دارویی و درمانی و آموزشی از جمله مشکلات این قشر مظلوم به شمار می روند.
این معلول فعال در جامعه می گوید که مسئولان نه تنها باری بر نمی‌دارند بلکه مشکلات ما را بیشتر هم می‌کنند یک سخن دردناک و اسفبار است، زیرا این قشر به دلیل برخورداری از استعدادهای کم نظیر ثابت شده و علمی در عرصه های خاص می‌توانند به مولدترین نیروهای کشور نیز مبدل شوند. به شرطی که با شناسایی ظرفیت‌های پنهان و آشکار آنها زمینه استفاده بهینه از آنها در پست‌های مهم فنی و علمی و اجرایی در کشور فراهم شود.
چه کسی گفته است که یک معلول نمی‌تواند یک مدیر موفق و سازنده و یا مبتکر باشد؟! چه کسی گفته است که یک معلول نمی‌تواند یک شخصیت اثرگذار درحوزه‌های علمی و فرهنگی و اجتماعی باشد؟ چنانچه عکس این مورد را به کرات در کشور شاهد هستیم؛ پس باید با حمایت از این قشر با استعداد و فعال جامعه زمینه افزایش روحیه و فعال سازی بخش مهمی از اجتماع را فراهم کرد.
