ندای قم / یادداشت / محمد شایگانی / تحلیلگرمسائل سیاست داخلی؛ نخستین مناظره انتخاباتی ۱۴۰۳ دوشنبه شب با شرکت شش نامزد تایید صلاحیت شده در حالی برگزار شد که انتظار می‌رفت تغییرات محتوایی چشمگیری نسبت به مناظرات سالهای قبل در آن دیده شود اما نشد !
این انتظار از آنجا شکل گرفت که مفتاح دبیر ستاد انتخابات “صدا و سیمای جمهوری اسلامی ” گفته بود در این دوره تلاش شده تغییرات ساختاری و محتوایی اعمال شود بگونه ای که کاندیداها نتوانند کلی گویی کنند و سازمان صداوسیما هم از انفعال درآید و بتواند نقش ایفا کند که البته چنین چیزی هم مشاهده نشد.
مناظره اقتصادی از چند جنبه قابل بررسی است.
نخست خود کاندیداها بودند که باز هم مانند مناظرات گذشته در سالهای ۸۸ و ۹۲ و ۹۶ و ۱۴۰۰ بدون ارائه هیچ برنامه ای ، صرفا به باید ها و نبایدها و کلی گویی پرداختند که نشان می‌داد هیچکدام از آنها برنامه علمی و دقیقی برای حل مشکلات کشور ندارند حتی علیرغم ادعاهایشان از تجربیات بین المللی هم کپی برداری نکرده بودند .
بعنوان مثال کشور فرانسه که در سال ۱۹۸۸ با بحران عظیم بیکاری مواجه شده بود توانست با یک طرح ابتکاری ( سه شیفته کردن کارخانجات موجود بدون صرف هیچ هزینه اضافی برای احداث آنها و بکارگیری نیروی بیکار در کارخانجات ) بر بیکاری فائق آید . اما چنین طرحها و برنامه هایی حتی در گفتار کاندیداها هم مشاهده نشد .!
بحث دوم مناظره اول طرح سوالات کلی از سوی کارشناسان بود که لاجرم کاندیداها را به کلی گویی وادار می‌کرد آن هم از سوی کارشناسانی که خود در سالهای گذشته مناصبی در دولت ها داشتند و نتوانستند یا نخواستند وضعیتی که امروز شاهد آن هستیم کنترل کنند. بعنوان مثال دکتر طهماسب مظاهری رئیس اسبق بانک مرکزی دوره محمود احمدی نژاد ( طراح سوال ) که برای جلوگیری از برداشت اضافی بانک‌ها از بانک مرکزی و جلوگیری از رشد نقدینگی می گفت خزانه را سه قفله میکنم امابه هر دلیلی موفق نشد!
اما بحث سوم انفعالی بود که باز هم در سازمان صدا و سیما و در قامت مجری مشاهده شد . مهدی خسروی هرچند از مجریان خوب صدا و سیما بشمار میرود اما اجازه نداشت هیچ گونه سوالی از کاندیداها مطرح کند و همانند رضا پور حسین مجری مناظرات ۸۸ یا مرتضی حیدری در مناظرات سالهای بعد ، نقش” تایمر ” را ایفا می‌کرد که به هیچ وجه در شان این سازمان نیست .
بعنوان مثال وقتی علیرضا زاکانی از دلار زدایی در دولتش سخن می‌گوید مجری می‌توانست بپرسد چگونه میخواهید این‌مهم را محقق کنید اما چنین اجازه ای به او داده نشده بود یا وقتی مصطفی پور محمدی می‌گوید در دولت من ثبات اقتصادی اجرا خواهد شد مجری می‌توانست بپرسد از چه راه‌هایی میخواهید اینکار را بکنید اما باز هم مجری چنین اجازه ای ندارد که همه اینها نشان از انفعال شدید تر از گذشته سازمان صدا و سیما دارد .
شاید این مسئله مطرح شود که سازمان صدا و سیما باید بیطرف باشد که حرف درستی است اما این رسانه که خود را رسانه ملی می‌داند ، باید نقش سخنگویی مردم را هم داشته باشد و بعنوان نماینده مردم از کاندیدا بپرسد که چگونه میخواهد این برنامه ها را عملی کند تا مردم بدانند و بفهمند که کدام کاندیدا اصلح است ؟
بنا بر این دلایل باید بگوییم تا اینجای کار، مناظره اول نتوانسته مردم را اقناع کند چرا که صدا و سیما نقش اصلی خود را که نمایندگی مردم است کامل فراموش کرده و به عبارت صریح تر ، این مناظره “فرودی سخت ” بر دل مردم داشته است !
