ندای قم / رضا ملکی ؛غم نبودش هنوز بر دلمان سنگینی می‌کند ، در باورمان سفر بی بازگشت استاد بی معنا بود.او واژه همه خوبی‌ها را داشت او مردی بی‌بدیل در دنیای رسانه، سیاست ، فرهنگ و ورزش بود.استادی به تمام معنا که پله پله مسیر ترقی را طی نمود و به جایی رسید که الگوی معرفت، مردانگی و اخلاق معرفی شد.
قلم اش نافذ و دیدگاه عمیق اش نسبت به مسائل روز روشن و شفاف بود. دغدغه مردم را داشت،مردم را ولی نعمت خود می‌دانست مسیرهای خدمت به آنان را همواره در دستور زندگی کاری و شخصی خود داشت.اگر به نوشته‌های زیبای چاپ شده در طول سال‌ها در صفحات وزین روزنامه ایمان و آرمان نگاه کنیم رد پای این شجاعت و مردم داری را خواهیم دید.
مردی که برای خود نبود بلکه فراتر از آن چیزی بود که در تصور ما می‌گنجید خستگی ناپذیر و تلاشگر بود هیچگاه به بی‌مهری‌هایی که در حق او شد کمر خم ننمود و با لبخند و با اتکال به خداوند منان از آن عبور کرد چون قلبی زلال داشت و صاف بودنش در زندگی امتیاز ویژه‌ای بود که او در طول سال‌ها در مسیر رسانه و زندگی از آن بهره‌مند بود.
هنوز وقتی درب روزنامه ایمان را می‌گشایم عکس زیبایش چسبیده به درب با نگاهی عمیق تو را می‌نگرد و در داخل روزنامه بنر بزرگش یادآور خاطرات باشکوهی است که از این مرد بزرگ در ذهن جاری می‌سازد.
خانواده ، اقوام و دوستان و آشنایان گرانقدرش در دومین سال عروج ملکوتی اش کنار مزار ابدی او چه باشکوه گرد هم آمدند تا بگویند هنوز در خاطر ما عزیزی هنوز یاد روزهای خوبی را که در کنار دوستان داشتی را فراموش نکرده‌ایم.
هنوز در باورمان نبودت غیر قابل توصیف است و هنوز حس غریبی به ما می‌گوید که از آسمان زیبای پروردگار یگانه نگاهمان می‌کنی و دعاگویمان هستی.
اشک‌های جاری شده همسر فداکارت، فرزندان برومندت، برادران و خواهران گرانقدرت ، اقوام و دوستان خوبت در سر مزار پاک ات نشانگر آن بود که هنوز در قلب آنها جا داری و هنوز یادت در دل‌ها جاری و ساری هست روحت شاد مرد بزرگ و فراموش نشدنی.
