ندای قم / یادداشت /محمد خامه‌یار ،امروزچهاردهم خرداد ماه در مراسم سی و ششمین سالگشت رحلت حضرت امام(ره) ، یاد خیلی چیزها افتادم که هیچ وقت به فکرم خطور نمی‌کرد پس از این همه سال این صحنه‌های دوست‌داشتنی برایم تکرار شود و رنگ و رویی جاودانه به خود بگیرد.
من سی و هفت سال پیش در مراسم تشییع حضرت امام (ره) حضور داشتم و آن سیل جمعیت ۱۰ میلیونی را از نزدیک دیده بودم. آن روز در عالم جوانی خودم، می‌گفتم این موج و خروش روزی رنگ خود را خواهد باخت. می‌گفتم سال امام فرا می‌رسد و بعد همه چیز به فراموشی سپرده خواهد شد. می‌گفتم نکند خدای ناکرده با گذشت زمان همه چیز به بوته فراموشی سپرده شود!
اما این‌طور نبود، سال امام فرا رسید و کاروان‌های پیاده روی به سوی مرقد امام (ره) سرازیر شد و حضور جمعیت میلیونی مردم انگشت تعجب بر دهان دشمنان انقلاب فرو نشاند. سال‌های بعد در گرمای نیمه خرداد چنین شد و هر سال عشق و علاقه مردم به امام و آرمان‌هایش دوچندان شد.
امروز هم در سالگرد رحلت امام(ره) به خود می‌گفتم هزاران سوژه و صحنه برای حضور چشمگیر مردم، از دید رسانه‌ها و نگاه تیزبین اهل قلم و رسانه پنهان می‌ماند و آنان هرگز نمی‌توانند این عظمت پرشکوه را به تصویر بکشند و قلمی کنند.
امروز صبح آفتاب نزده نمی‌توانستم خود را قانع کنم و استراحت را بر همه سختی‌های مسیر، مثل شلوغی‌ها و پیاده‌روی‌ها، مثل کسالت‌ها و مشغله‌ها ترجیح دهم. مثل همه سال‌های گذشته، راه افتادم و آن‌چه به من توان داد همین جرقه‌ای بود که به ذهنم خطور کرد که: اگر سستی کنم باخته‌ام!
اول صبح چه شور و نشاط‌هایی که ندیدم. خودم را که به دروازه شهر رساندم حس کردم جزو آخرین‌ها هستم. حس کردم این همه زن و مرد و پیر و جوان که راهی مرقد امام شده‌اند چقدر پر انرژی هستند.وقتی این همه جوان و نسل امروز در حرم حضرت امام دیدم چقدر به خود بالیدم.
امروز حضرت آقا از پیشرفت‌ها و انرژی هسته‌ای سخن می‌گفتند و جوانان عزیز ما غرور این کشور را با شعارهای خود به گوش دنیا می‌رساندند!
امروز نه تنها مردم قدرشناس از اقصی نقاط کشور برای تجدید میثاق با آرمان‌های امام آمده بودند که مسلمانانی از همه جا در حرم امام حضور داشتند تا بگویند امام زنده است و راه او همچنان پایدار خواهد ماند.
