هرروز که به خانه می روم گوشه ای از ذهنم درگیراین مساله است که خدایا نکند چیزی از دید من جا مانده باشد حواسم باید به همه جا باشد تاچیس که می گویم یا می نویسم به کسی برنخورد دوست ندارم نوشته یا سخن من با عث رنجش کسی شود ولی علیرغم میل باطنی ام همیشه اینطور نمی شود .
چرا که با خودم عهد کرده ام و به مردم قول داده ام غیر از واقعیت چیزی نگویم وننویسم ولی همه اتفاق ها خوب نیست نمی شود بد را خوب جلوه داد یا خوب را بد بعضی وقت ها درتنهایی وقتی خیلی خسته می شوم با خودم می گویم خدایا چه کار سختی نصیب من کردی ولی سعی می کنم همه چیز را زود فراموش کنم چاره ای ندارم اگرخیلی از اخم وتخم ها را فراموش نکنم نمی توانم دوباره بنویسم .
بیشتراوقات درتنهایی خودم پس از یک روز وشب کاری سخت وطاقت فرسا در سجاده نمازم با خدا حرف می زنم که خدایا کمک کن رسالت من خیلی سنگین است و محیط پیرامونم جذاب و فریبنده خدایا کمک کن درشرایط سخت قضاوت قلم تورا ببینم وبرای رضایت تو بنویسم رضایت تویعنی موفقیت حتی اگر این موفقیت را خیلی ها نپسندند وبخواهند سرکوب کنند .
قدیم تر ها کار ما ساده تر بود چون قدرت تحمل شنیدن انتقاد بالاتربود و مسئولین باکوچکترین انتقاد از کوره در نمی رفتند اما این روزها که خبر وخبرنگار بیشتر شده همه می خواهند فقط خبرنگاران از آن ها تعریف و تمجید کنند باشه این هم کار خوبی است باید انجام شود ولی رسالت من نمایندگی و وامداری مردم است من چشم وگوش مردم هستم آنها به این امید روزنامه ها، مجلات وسایت های خبری را مرور می کنند تا واقعیت های جامعه را دریافت کنند آیا من می توانم وقتی همه مردم دارند می بینند ومی شنوند چیزی مخالف آنان بگویم و بنویسم اگر چنین کنم آن وقت دیگر قلم من طرفدار ندارد وبرای متاع ناچیزهنروشرافت خود را فروخته ام .
برای حفظ سلامت وپاک دستی خبرنگاران رسالت دولتمردان وسیاست گذاران بسیارسنگین است .سوالات اساسی خبرنگاران این روزها دارند که بی پاسخ مانده است چرا جایگاه حرفه خبرنگاری از نظرمعیشت وحمایت های قانونی بسیار پایین تر از مشاغل مشابه است. آیا خبرنگاری را به عنوان یک حرفه پذیرفته ایم؟ آیایک خبرنگار ازآینده شغلی خود مانند سایرمشاغل اطمینان دارد؟ آیا به بهانه روز خبرنگار یک جلسه ویک تقدیر ویک لوح تا سال دیگرکافیست ؟ و دهها سوال مشابه دیگر…با توجه به شرایط حاکم بر حرفه خبرنگاری چه ضمانتی دارد که محیط قضاوت قلم وتحلیل خبرآلوده به زد وبند های غیر حرفه ای نشود .
به بهانه روز خبرنگارضمن تبریک به این قشر زحمت کش و کم ادعا باید با صدای بلند گفت درود به شرافت جامعه خبری که علیرغم مشکلات معیشتی شامل حقوق ،بیمه ، ناامنی شغلی ودهها موارد دیگر همچنون سربازان فرهنگی از کیان نظام مقدس اسلامی شرافتمندانه دفاع نموده ورسالت خود را با عشق وایثار دنبال می کنند وبه آینده امیدوارهستند .
قطعا این روحیه جهادی ازشهید صارمی عزیزوصد ها خبرنگارشهید دوران دفاع مقدس به ارث رسیده است که در شب های عملیات پا به پای رزمندگان می جنگیدند وخبرچارسال می کردند ضمن گرامیداشت یاد وخاطره شهدای خبرنگاروشهید صارمی که این روز به نام آن عزیز مزین شده است ازخداوند منان توفیق استقامت در این راه پر اثررا مسئلت داشته ودروفاداری به عهدی که با خدای خود دراین راه مقدس بسته ایم وفادار خواهیم ماند.
