روح الله کرمانی /مدیرمسئول ؛ چشم انداز عید فطر زیباترین انبساط خاطر و نشاط را برای مومنان به همراه دارد. عید فطر عید بندگی است. عید یک ماه روزه گرفتن است و عید یک ماه عبادت و هوس‌های نفسانی را در بند کشیدن و با کم توانان همدردی کردن است. بنابراین به جرات می‌توان گفت عید فطر سجده شکری است بر بندگی خداوند و در واقع حسن ختام و پایانی نیکو بر یک ماه روزه داری است آن گونه که ماه شعبان را می‌توان براعت استهلال ماه رمضان دانست.
از سوی دیگر فطریه‌ای که به مناسبت عید فطر داده می‌شود خود دارای فلسفه ای عمیق است :چرا زکات داده می‌شود ؟چرا به تعداد افراد خانواده و افراد تحت تکفل ؟ و چرا قوت غالب ؟و دیگر چراها که هر کدام دلیل و فلسفه ای دارد و در جای خود محل تجزیه و تحلیل است.
در میان این همه مباحث فطریه یک نکته محل تامل ماست و آن نوعی مسئولیت اجتماعی است که در بطن این فریضه الهی نهفته است و نیز نوعی همدردی با همه کسانی که کمتر توان اداره زندگی خود را دارند.
به این نکته توجه داشته باشیم که این کمک و مساعدت و در یک نگرش کلی فلسفه عید فطر بایستی تداوم داشته باشد نه این که آن را دولتی مستعجل به حساب آوریم و بعد از عید به بوته فراموشی بسپاریم.
بی تردید آنچه می‌تواند معنویت برخاسته از عید فطر و مساعدت مبتنی بر فطریه بلکه این مسوولیت اجتماعی را استمرار بدهد استقامت و پایداری و احساس مسئولیت در برابر خدا و اجتماع است.
فراموش نکنیم که در قرآن کریم در چند جا استقامت و پایداری را ستوده است از جمله در سوره فصلت که در آن بشارت خداوند را ویژه کسانی دانسته است که خدا را پروردگار خود عنوان کردند و بر این بندگی استقامت ورزیدند ان الذین قالوا ربناالله ثم استقاموا تتنزل الملائکه….
چه خوب است که فلسفه عبودیت وبندگی ماه مبارک رمضان و حسن ختام آن یعنیعید فطر و بعد اجتماعی آن از جمله حمایت از قشر های ضعیف جامعه به ایام منحصر نکنیم بلکه آن را استمرار بخشیم.
