ندای قم / عباس جعفری / فعال اجتماعی و فرهنگی ؛مدافعان حرم، عبارتی که از اوایل سال 1392 وارد ادبیات اجتماعی ایران شد و تبدیل به یکی از ارزش‌های دفاع مقدس در برابر تکفیری‌ها شد. دقیقا هنگامی که مکاتب پوشالی جهانی با ایجاد یک فضای رسانه ای نمایشی به دنبال به رخ کشیدن پیشرفت های خود در نگرش به انسان و امیال حیوانی تحت باورهای مکاتبی همچون «پست‌مدرنیسم» و «لیبرال دموکراسی» بودند، محصول خوی استعمارگر آنها، لشکر خون‌خواری به نام «داعش» بود. داعشی نماد مکتب اومانیسم بود که اعتقاد داشتند باید برای زنده ماندن خودت دیگران را کشت، سر ببرید وحشت ایجاد کرد!.
این لشکر خونخوار شهر به شهر در سوریه و عراق پیشروی می‌کرد و جلوداری هم نداشت. هیچ خانه و مکانی امن نبود نه حرم اهل‌بیت(ع) و اصحاب پیامبر(ص) و نه مسجد یا حتی کلیسا. خبر به گوش جوانان مسلمان ایرانی و عراقی و افغانی و پاکستانی و لبنانی و… رسید، چند تیپ و لشگر تشکیل شد و با مقاومت این مجاهدان، ماشین تا دندان مسلح داعش متوقف شد.
اما به واقع قبل از شهادت محسن حججی، رشادت های مدافعان حرم در سوریه و عراق غریب بود، عده کمی از مردم با وجود شهادت رزمنده‌های زیادی از ایران اسلامی و حضور قدرتمند ایران در کنار ارتش سوریه در مقابل با متجاوزان تکفیری به دنبال اخبار و حوادث سوریه بودند، پس از شهادت محسن حججی و اخبار و فیلم‌ها و تصاویری که از نحوه شهادت او در رسانه‌ها مخابره شد به یکباره نام مدافعان حرم و دفاع جانانه آنها در طول چهار سال مقاومت بر سر زبان‌ها افتاد. مقام معظم رهبری در سخنان خود درباره این شهید فرمودند: «به واقع شهید حججی حجت خدا برای مردم شد تا همگان شاهد جنایات تکفیری‌ها و بی رحمی و تجاوزگری آنان علیه مردم سوریه باشند». تا وقوع آن شهادت دلسوزانه در 18 مرداد سال 1396 به دست نیروهای داعش در سوریه، نقطه عطفی در دوران حضور رزمندگان ایران شود و شورای عالی انقلاب فرهنگی روز ۱۸ مرداد، سالروز شهادت شهید محسن حججی را به پاس رشادت‌ها و فداکاری‌های مدافعان حرم در دفاع از حرم آل الله و حمایت از مردم جنگ زده کشورهای عراق و سوریه را روز “بزرگداشت شهدای مدافع حرم” نام‌گذاری کند تا برگ زرین دیگری بر تقویم روز شمار سرشار از افتخار ایران عزیز افزوده شود. در سالهای اخیر و در دورانی که دشمنان این آب و خاک با تجهیز تمام امکانات خود و استفاده از تمام ابزارها و ایجاد ناامنی در کشورهای منطقه کمر به ایجاد توطئه و اخلال در روند پیشبرد و توسعه اهداف جمهوری اسلامی ایران بستند، مردان بزرگی با تاسی از سیره سید و سالارشهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) برای دفاع از مرزهای این سرزمین و حرم آل الله جان خود را تقدیم کردند. رهبر فرزانه انقلاب نظر نافذی بر این مدعا دارند ایشان در سخنانی می فرمایند: «این کسی که از اینجا بلند می‌شود، می‌رود در عراق یا در سوریه به‌عنوان دفاع از حریم اهل‌بیت (ع) در مقابل این تکفیری‌ها می‌ایستد، در واقع دارد از شهرهای خودش دفاع می‌کند. البته نیت آنها خداست، اما واقع قضیه این است؛ این دفاع از ایران است، دفاع از جامعۀ اسلامی است».
علاوه بر این شهید بزرگوار تعداد زیادی از جوانان غیور ایرانی که اکثرا متولد دهه‌ی 60 و 70 هجری شمسی بودند جهت دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و رشادت های آنها کل جهان را تحت تاثیر قرار داد. مدافعان حرمی همچون شهید عبدالله باقری، شهید مصطفی صدرزاده، شهید علی اصغر شیردل، شهید مهدی صابری، شهید حمید اسدالهی، شهید محمدحسین محمدخانی، شهید مرتضی کریمی، شهید محمودرضا بیضایی و… ، باید زمینه ای فراهم شود تا همگان شرح زندگی، وصیت نامه و درد دل های خانواده های شهدای حرم را بخوانند، مگر می شود خاطرات خانواده شهید هادی باغبانی را خواند و بی تفاوت از کنار درد دل های دختر سه ساله اش گذشت، جایی که بی‌تابی‌های دخترش در جمع کودکان همسال بستگان خود داغ بی پدری را برایش زنده کرد و همسر شهید در خاطراتش می گوید: رضوانه مانند پدرش تودار بود؛ اما فردای آن روز تب کرد و بعد فقط گریه می‌کرد. می‌گفت: «من بابایم را می‌خواهم! دلم برای بابایم تنگ شده. اگر الان اینجا بود، دستمال روی سرم می‌گذاشت تا تب من کم شود…». یا از غیرت شهید محرم ترک، سخن بر زبان نیاورد که به همسرش موقع اعزام گفته بود «هر کجا ظلمی باشد وظیفه ما است که حضور داشته باشیم».
شهید محمد ترک در بخشی از وصیت‌نامه‌ی خود نیز به دخترش فاطمه می‌گوید: « فاطمه، من شما را خیلی دوست دارم؛ اما مسئولیت سنگین‌تری بر دوشم است که آن حفاظت از حرمین است». یا از شهید سجاد عفتی که در وصیت‌نامه اش درخواست کرده بود که «در مصیبت‌ها فقط برای امام حسین (ع) گریه کنید». مدافع حرمی دیگر بنام
شهید محمد حسن(رسول) خلیلی در وصیت‌نامه اش چه زیبا دنیا و هدفش را به نگارش در می آورد و می گوید: «این دنیا با تمام زیبایی‌ها و انسانهای خوب و نیکوی آن، محل گذر و نه ماندن است. تمامی ما باید برویم. دیر یا زود فرقی نمی‌کند؛ اما چه بهتر که زیبا برویم… شما همگی می‌دانید من راه خود را انتخاب کردم و این راه را دوست داشتم و دارم…» .
طی آن دوران خیل عظیمی از رهروان مکتب ولایت، مشتاقانه از استان قم نیز عازم جبهه نبرد با تفکیری ها شدند، جوانانی که شهادت آرزوی آنها بود و سزاوارانه به مقام شامخ رفیع شهادت نائل شدند که از مدافعان حرمی با نام ها شهیدان لطفی نیاسر و محمد هاشم، احمدجلالی نسب، سید سجاد روشنایی، مهدی ایمانی، سعید سامانلو، مجید عسگری جمکرانی و …. در اینجا می توان یاد کرد.
امید است حق مطلب در مورد نقش مؤثر مدافعان حرم در دفاع از حیثیت بشر در معرفی مدل ” انسان کامل ” در ایران و جهان روزی ادا شود.
